શુક્રવાર, 10 જુલાઈ, 2020

કરે છે...


જાણે કોના જપ કરે છે,
એક પક્ષી અહિંયા તપ કરે છે.

આ માણસ સાલો છે નક્કામો,
નાની વાતમાં મોટી લપ કરે છે.

એકાદ તક મળે જો માણસને,
ચીજ બીજાની એ હડપ કરે છે.

આદત જ આદમીની છે એવી,
જરૂરિયાતથી વધુ ખપ કરે છે.

અફવા અમથી નથી ફેલાતી,
હવા પણ હવે ગપસપ કરે છે.

સમય પણ દગો દઈ જાય કદી,
એ ધીમે તો કદી ઝડપ કરે છે.

એમ તો કોઈ લત નથી નટવરને
ફૂંકી શબ્દ એ પૂરી તલપ કરે છે.

યાદ આવે છે...

જ્યારે એમની યાદ  આવે છે ત્યારે બહુ જ યાદ આવે છે,
ને પછી વગર વાદળે  મારી આંખોમાં વરસાદ આવે છે .

એમની યાદની અસર પણ કેવી છે દોસ્ત  ન પૂછ તું મને,
ચાખ્યા આંસુ વિરહમાં,એમાં વધુ નમકીન સ્વાદ આવે છે.

એઓ મળે ત્યારે છલકાય જાય પ્યાલો ઇશ્કના અમૃતનો,
વધુ મજા એ મધૂરા અમૃતની એમનાં ગયા બાદ આવે છે.

ન તો એમણે સાંભળ્યું, ન મેં કરી કોશિશ સાંભળવાની,
બન્ને દિલની ધડકનમાં એકએકના નામનો નાદ આવે છે.

ઊતારું છું આરતી એમનાં મદમસ્ત રૂપની મારી નજરથી,
થાય એઓ જો પ્રસન્ન તો મારી નજમનો પ્રસાદ આવે છે.

જતા જતા ન જોયું એમણે ફરીને એક વાર,ન તો મેં જોયું,
ફરી યાદ કરતા રહ્યા,  હોઠો પર ક્યારે ફરિયાદ આવે છે?

વાત દિલની કહી દીધી છે  દિલ ખોલીને ભરી મહેફિલમાં,
ઘાયલ દિલવાળા સમજી ગયા,એથી દાદ પર દાદ આવે છે.

જો માણો તો જિંદગીય મસ્ત મહેફિલ- એ-ઇશ્ક છે નટવર,
જલસા- એ- જિંદગીમાં હર કોઈ દિલના આબાદ આવે છે.


થઈ જઈશ...

આજે આગ છું, કાલે પાણી થઈ જઈશ,
વાંચશો મને,  કાલે કહાણી થઈ જઈશ.

આજે બોલ્યો છું હું, કાલે બોલું ન બોલું,
મર્મ સમજો,ખામોશ વાણી થઈ જઈશ.

છેલ્લી મુલાકાતે પકડ્યો મારો હાથ એવો,
થયું મને કે, હું એમનો પાણિ થઈ જઈશ.

બની ઝરણું વહ્યો છું સદાય આ જગતમાં,
લાગણીની  વહેતી સરવાણી થઈ જઈશ.

ખરચવું હોય એટલો ખરચતા રહો મને,
કદી ન ખૂટે, હું એવી કમાણી થઈ જઈશ.

જેને જિંદગી સોંપી દીધી  હસતા રમતા,
એમનાં માટે વ્યક્તિ અજાણી થઈ જઈશ.

ટુકડે ટુકડે જીવ્યો ને ટુકડા ટુકડા થયો,
એ ટુકડા વહેંચી દો, લહાણી થઈ જઈશ.

ભાર જિંદગીનો વધી રહ્યો છે ધીરે ધીરે,
હું જ બળદ, ને હું જ ઘાણી થઈ જઈશ.

છે આપનો સાથ તો જીવન જેવું કંઈ છે,
તમે જશો તો હું ધૂળધાણી થઈ જઈશ.

હવે ક્યાં ય માણસાઈ નથી રહી નટવર,
લાગે છે,  હવે હું એક પ્રાણી થઈ જઈશ.

#નટવર
#જિંદગી
(પાણિ= હાથ)


બોનસ શેર!

સાથ જો મળી જાય મનેય ફેકું મોદીનો,
હું પણ અદાણી કે અંબાણી થઈ જઈશ!

શનિવાર, 24 માર્ચ, 2018

જોઈએ એક બહાનું...

ખૂબ મોટું હોય કે હોય છેક નાનું,
જીવવા માટે જોઈએ એક બહાનું.

એમ તો દિલમાં હોય ચાર ભાગ,
અને ઉપરથી હોય એક ચોરખાનું.

ઘણી વાર હાર્યો છું હસતા રમતા,
રાખી હાથમાં  હુકમનું એક પાનું.

ચોર ચોર બૂમો પાડતો રહી ગયો,
ચોરી ગયું કોઈક સપનું છાનુંમાનું.

પડખાં ફેરવતા ઊં ઘ આવી જાય,
રાતભર જાગે છે  બિચારું બિછાનું.

મારી એમની નજર એ રીતે મળી,
ભાન બન્નેને નથી રહ્યું હવે દિશાનું.

હવે તારો ય વારો આવ્યો નટવર,

ઘણું બાકી  છે ઇશ્કમાં શીખવાનું.

મળો કોઈ કારણ વિના...

હવે મળો તો મળો કોઈ કારણ વિના,
ને છૂટા પડો તો કોઈ ચણભણ વિના.

ઇશ્ક તો ઇશ્ક જ છે,  ન પર્યાય એનો,
ઇશ્ક કદી ન થાય કોઈ સમર્પણ વિના.

જો આપની કેફી આંખમાં નજર આવું,
જિંદગાની આખી વિતાવું દર્પણ વિના.

થોડું દિવાનાપન પણ જરૂરી ઇશ્કમાં,
ઇશ્ક ન થાય કદી ય ગાંડપણ વિના.

આપે જો મને ભૂલવું જ હોય તો ભૂલો,
હું કેવી રીતે જીવું તમારા સ્મરણ વિના?

મારા હાસ્યથી છેતરાય ન જશો દોસ્તો,
રડ્યો છું આંખમાં આંસુનાં દ્રાવણ વિના.

રામ રામ ભજતા ભક્તજનો ય જાણે,
રામાયણ ન થાત કદી ય હરણ વિના.

જિંદગી એવી કે,ન માંગે દોડતી આવે,
જિંદગી ક્યાં જીવાય છે પળોજણ વિના?

જેવો છે એવો  નજરે આવે છે નટવર,
ફરે છે ચહેરા પર કોઈ આવરણ વિના.

જરૂરી છે...

જીવવા માટે અનેક કારણ જરૂરી છે,
હું પણ જરૂરી છું ને તું પણ જરૂરી છે.

એમ તો સૌ એકલાં જ મરી જાય છે,
પણ જીવવા કોઈ ખાસ જણ જરૂરી છે.

પ્યાસ સહરાની લઈને ક્યાં ભટકાય?
મૃગજળને પીવા ય એક રણ જરૂરી છે.

રોજની રામાયણ તો આજે ય થાય છે,
કોઈ ઇચ્છાનું માયાવી હરણ જરૂરી છે.

જિંદગી સાથે રહી અજાણ્યા રહી જવાય,
ઓળખાણ માટે બસ,એક ક્ષણ જરૂરી છે.

ગઝલ લખતા લખતા તો લખાઈ જાય,
મરમ એનો માણવા સમજણ જરૂરી છે.

દોસ્ત યાર સનમને ય જાણવા નટવર,
ક્યારેક ખરી કે ખોટી ચણભણ જરૂરી છે.

સવાર કરી છે...


શૂન્યતાને અમે પણ સાકાર કરી છે,
જાતને ક્યાં કદી ય પુરવાર કરી છે?

બહુ ઓછા છે મારા જેવા જગતમાં,
જિંદગી જેણે ઇશ્કમાં ખુવાર કરી છે.

જખમ મારો છે એવો, વધારે વકર્યો,
જ્યારે જ્યારે એની સારવાર કરી છે.

જિંદગી મળી એક વાર જીવવા કાજ,
ને ઇજ્જત મોતની પારાવાર કરી છે. 

એક રડતા બાળકને સહેજ હસાવીને,
ઇબાદત ખુદાની આવિષ્કાર કરી છે.

ખુદા,ઈસુ કે ઈશ્વર પર ભરોસો નથી,
એનાં નામે સૌ દિલોમાં દરાર કરી છે.

કોઈ માને યા ન માને, મરજી એની,
વાત સાચી મહેફિલમાં ધરાર કરી છે.

નથી રાહ નટવરને સૂરજ ઊગવાની,
આંખ ખૂલી એની જ્યારે,સવાર કરી છે.

રવિવાર, 28 જાન્યુઆરી, 2018

ખબરઅંતર...

કદી રાખતા હતા  જે હરદમ અમારા ખબરઅંતર,
હવે એ જ સનમ રાખે છે અમારાથી વધુ અંતર.

થતા થતા ભલે થઈ ગયા જુદા અમારાંથી એઓ,
પણ એ ય હકીકત છે રડતું હશે એમનું ય અંતર.

આમ વારતહેવારે જ અમને યાદ કરવાનું સનમ?
કાં હર પળ યાદ કરો, ક્યાં વીસરી જાઓ સદંતર.

આપને યાદ કરતા રોમ રોમમાં રોમાંચક થઈ જાય,
કહી દો,કર્યું નથીને તમે કોઈ મારા પર જંતરમંતર?

જીવતા જીવતા જવી જવાશે આપના વિના સનમ,
પણ મારું તમારું જીવન એમ થઈ જશે સાવ તંતર.

આયનો પણ હવે તો મને ઓળખવાની ના પાડે છે,
જ્યારે મેં નજર કરી એમાં નજર આવે છે મને વંતર.

કહેવાની વાત કહી ન શક્યો નટવર રૂબરૂ મુલાકાતમાં,
વાત દિલની ગઝલમાં એ તો લખતો રહે છે નિરંતર.
[તંતર=કંટાળાજનક, વંતર = ભૂત; પ્રેત. (સંદર્ભઃ ગુજરાતી લૅક્સિકોન)]

શનિવાર, 27 જાન્યુઆરી, 2018

તકેદારી...




તકેદારી ખૂબ રાખી મેં વહેવારમાં,
એથી જ નિષ્ફળ થયો છું પ્યારમાં.

ઉંબર એમ તો ખાસ ઊંચો ય નથી,
તો ય ઘણી વાર અટક્યો છું દ્વારમાં.

પાસે તો સૌ છે પણ સાથે કોઈ નથી,
નાહક જ ચાલવું પડે છે વણઝારમાં.

આવી કિનારે ભલે ડૂબી ગયો હું યાર,
ઘણાને તાર્યા છે મેં પણ મઝધારમાં.

જેને કદી પણ યાદ ન કરવાના હોય,
સતત એ જ છવાયેલ રહે વિચારમાં.

હારવાનું નક્કી હતું મારું પહેલેથી જ,
ખુદ સાથે રોજ થતી મારી તકરારમાં.

કહેવાનું જે હતું એ જ ન કહ્યું નટવરે,
હતું જે મોઘમ,આવી ગયું ચકચારમાં.

મળતા નથી...

લાખ લાખ લોકના ટોળામાં જાણીતા જણ મળતા નથી,
આજકાલ ઝાંઝવાંના જળ છલકાવતા રણ મળતા નથી.

ઓગાળી મગરનાં આંસુમાં નમક સૌ લગાવે જખમ પર,
વહેતા વખત સાથે રૂઝાય જાય એવા વ્રણ મળતા નથી.

સૌ સગાઓ વહાલા નથી ને જે વહાલા છે એ સગા નથી,
સાવ સહજ જ મનમેળ થાય એવા સગપણ મળતા નથી.

કોઈ ઊતારો મારા ઘરની દિવાલ પરથી સહુ આઈનાઓ,
જેવો છે એવો જ ચહેરો બતાવે એવા દર્પણ મળતા નથી.

હસતા રમતા હાથમાં હાથ આવે, હરતા ફરતા હાથ છૂટે,
હવે ભવોભવ સાથ નિભાવે એવા વળગણ મળતા નથી.

ચહેરા પર મહોરું લગાવી ફરે હર કોઈ જગતના તખતે,
શોધો એક શખ્સ જેના ચહેરે કોઈ આવરણ મળતા નથી.

યુગ એવો હતો જ્યારે માબાપ પુત્રની ખાંધે યાત્રા કરતા,
આ યુગમાં માબાપને ઘરે રાખે એવા શ્રવણ મળતા નથી.

હું આવતા જતા એમને એક નજરે જોવો ભટકાતો રહું છું,
મને મળવાના એક એમને એક પણ કારણ મળતા નથી.

ખુદા ખુદા કરી સહુ કોઈ ખુદાને ઘરે પહોંચી જાય નટવર,
કોઈનેય જીવતે જીવત કમબખત ખુદા પણ મળતા નથી.