હાથ બન્ને સાવ ખાલી,
છે એ જ જાહોજલાલી!
ઉદાસી ઊંચકીને હું ફરું,
જનમથી જ છું હમાલી.
શોધવા હતા માણસોને,
મળ્યા સૌ હાલીમવાલી.
ના ના કરતા ઇશ્ક કર્યો,
મળી એમાંય પાયમાલી.
હું કેમ છું? હું કોણ છું?
છું હું જ મારો સવાલી.
હસતી સુરત છુપાવે એ,
આંખો મારી બન્ને રૂદાલી.
વેચાઈ રહી છે લાગણી!
નટવર તુંય કર દલાલી.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું