પીવા માટે ય ખૂટી પડ્યા છે હવે બહાના;
રોજ રોજ હવે હું બદલ્યા કરું છું મયખાના.
બહુ પીધા રાખ્યું છે તારી નશીલી આંખોથી;
સાકી, આજ છલકાવી દે સહુના
પયમાના.
શરાબ છે, કંઈ ગંગાજળ નથી પીધું અમે;
થોડું પીઓ કે વધુ, કદમ તો ડગમગવાનાં.
શમાને બુઝાવી સાકી, હટાવી દે તું નકાબ;
છીએ અમે તારા રૂપ પર જલતા પરવાના.
અમે તો પીતા આવ્યા બુંદ
બુંદ અધરોથી;
ભલે એમ બદલાય જાય કેટલાંય જમાના.
જરાક જો કદી જામ છલકાયા કે ટકરાયા;
એટલી વાતમાં થઈ જાય મોટા અફસાના.
આ અસર સાકીની છે કે પછી છે એ મયની;
નવટાંક પીધા પછી બને માહોલ સુફિયાના.
વાત નટવરની સાવ નિરાલી આ દુનિયાથી;
એ દિવાનો,પાછળ
એની ભમતા રહે દિવાના.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું