જબરદસ્ત...

થઈ ગયો હું વધારે સશક્ત,

આપી દાનમાં થોડુંક રક્ત !

મારે કંઈ ખાસ જોઈતું નથી,

થવું છે મારે મારાથી મુક્ત.

એ જ આપણને કેમ લૂંટે છે?

જેમને આપણે સોંપ્યું સમસ્ત.

એઓ સમજ્યા કે મને હરાવ્યો,

હાથે કરી હું થયો હતો પરસ્ત.

બનાવ્યો એમણે પ્રેમી કે પતિ,

ન સમજ્યા, છું એમનો ભક્ત.

મારું છે ને મારું નથી માનતું,

છે દિલ બદમાશ કે કમબખ્ત?

બસ, સીધું સાદું લખે નટવર,

નથી લખતો કદી જબરદસ્ત.

(જિંદગીના પંચાવના રક્તદાન સમયે સ્ફૂરેલ રચના)