સાચી વાત...

બહુ જ સાચવીને રાખી છે મેં મારી જાતને;

એથી જ થયા રાખે છે ચિંતા આખી નાતને.

કોને કહેવું? શા માટે કહેવું?  હવે કોઈ કહો;

કોણ સમજે અહીં આજકાલ સાચી વાતને?

એકાદ પળ મળે મને મારી સાથ ગુજારવા;

મારે તો પોઢી જવું છે યાર, ઓઢી નિરાંતને.

ચિંતા અંતની કરતા રહ્યા હશે સતત એઓ;

અટકાવી રાખી એથી એમણે શુભ શરૂઆતને.

હતું કાચનું તો થઈ ગયા એનાં ટૂકડે ટુકડા;

દિલ પચાવી ગયું હસતા હસતા આઘાતને.

હવે મારું તો જે થવાનું છે એ જ થશે સનમ;

બસ તમે સાચવો તમારા નાહકના ઉત્પાતને!

પૂછશો તો કહી દેશે પથારી પરની કરચલીઓ;

કેવી રીતે વિતાવું છું મારી હર માતમ રાતને!

બહુ લખ્યું નટવરે તો પણ સાવ ઓછું પડ્યું;

ઢાળી ન શક્યો શબ્દમાં કદી એ જજબાતને!!