માણસ તો એવો કે...

માણસ તો એવો કે, સાવ અમસ્તો એ પરેશાન રહે;

માણસ તો એવો કે, ખુદના ઘરમાં એ મહેમાન રહે.

માણસ તો એવો કે, કરે કમસીન ગુના હસતા રમતા;

માણસ તો એવો કે, હોય ગુનેગાર તો ય નાદાન રહે.

માણસ તો એવો કે, ઈમાનદારી વાત કરતો રહે એ;

માણસ તો એવો કે, જે ખુદની સાથે જ બેઇમાન રહે.

માણસ તો એવો કે, શોધતો ખુદાને દરબદર ભટકે;

માણસ તો એવો કે,ન જાણે એની અંદર રહેમાન રહે.

માણસ તો એવો કે, સાવ નિછાવર થઈ જાય ઇશ્કમાં;

માણસ તો એવો કે, કોઈક ઘાયલ દિલની જાન રહે.

માણસ તો એવો કે, ન તો અહીં રહે, ન તો ત્યાં રહે;

માણસ તો એવો કે, સમાજની ભીંતોની દરમ્યાન રહે.

માણસ તો એવો કે, ચમડી છોડે પણ દમડી ન છોડે;

માણસ તો એવો કે,  સદા ય ચાહે, એ ધનવાન રહે.

માણસ તો એવો કે, દોડતો રહે એ સમયને પકડવા;

માણસ તો એવો કે, એ ઇચ્છે, હંમેશ એ જવાન રહે.

માણસ તો એવો કે, નટવર શું કહેવું એના વિશે હવે?

માણસ તો એવો કે,જાણીતો માણસ પણ અનજાન રહે.

[રહેમાન= ઈશ્વર; ખુદા; પરમ કૃપાળુ પરમેશ્વર (સંદર્ભઃ ગુજરાતી લેક્સિકોન)]