શ્રી૧।...

યાદ આવ્યો એમને હું તો એમણે લખ્યો કાગળ;

શ્રી૧। લખ્યા પછી ન સમજાયું શું લખવું આગળ!

ત્યાં એમણે અગાશીમાં વિખેર્યા હશે એમનાં કેશ;

સાત સમંદર દૂર અહીં ઘેરાયા છે યાદનાં વાદળ.

આપ્યું હતું પ્રેમથી એમને લગાવવા બે નયનમાં;

ઓગળી આંસુમાં ગાલે ફેલાયું- રેલાયું એ કાજળ.

જતા જતા કદમ એમનાં જરૂર રોકાય જાત દોસ્ત;

જોયું હોત એમણે એક વાર,બસ એક વાર પાછળ.

રહે છે પાણીમાં મીન પ્યાસી,એવી હાલત અમારી;

તરસ ભવોભવની છિપાવવા પીધું છે અમે હળાહળ.

અમને સદાય યાદ રાખવાનો કરી સાવ વીસર્યા એ;

શું ખબર એમને? યાદ કરીએ એમને અમે પળેપળ.

ચાલ નટવર હવે સમય થયો, બાંધ ગઠરીયા તારી;

છે લપસણી ભૂમિ ઇશ્કની, સ્થળ ત્યાં દેખાળશે જળ.