વાર્તા જિંદગીની અધૂરી છે;
લોકો સમજ્યા, એ પ્રૂરી છે.
કહેવાની વાત ન કહેવાઈ;
બન્ને પક્ષે કોઈ મજબૂરી છે.
જે વસે દિલમાં સદા કાળ;
વાસ્તવમાં કોસોની દૂરી છે.
બચતા રહેશો લાગણીથી;
એ કમબખ્ત બહુ ફિતૂરી છે.
શ્વાસે શ્વાસે તને મેં શ્વસી છે;
શ્વાસથીય વધુ તું જરૂરી છે.
દાઝી જઈશ જો સ્પર્શી તો;
આગ ઇશ્કની મેં ઢબૂરી છે.
જીવતાં ય આવડવું જોઈએ;
નહીંતર જીવતર મજૂરી છે.
એક દિ તો કિનારો મળશે;
શ્રદ્ધા છે ને થોડી સબૂરી છે.
છાંયડો ક્યાંથી મળશે મને?
નટવરે રોપેલ એ ખજૂરી છે.
લોકો સમજ્યા, એ પ્રૂરી છે.
કહેવાની વાત ન કહેવાઈ;
બન્ને પક્ષે કોઈ મજબૂરી છે.
જે વસે દિલમાં સદા કાળ;
વાસ્તવમાં કોસોની દૂરી છે.
બચતા રહેશો લાગણીથી;
એ કમબખ્ત બહુ ફિતૂરી છે.
શ્વાસે શ્વાસે તને મેં શ્વસી છે;
શ્વાસથીય વધુ તું જરૂરી છે.
દાઝી જઈશ જો સ્પર્શી તો;
આગ ઇશ્કની મેં ઢબૂરી છે.
જીવતાં ય આવડવું જોઈએ;
નહીંતર જીવતર મજૂરી છે.
એક દિ તો કિનારો મળશે;
શ્રદ્ધા છે ને થોડી સબૂરી છે.
છાંયડો ક્યાંથી મળશે મને?
નટવરે રોપેલ એ ખજૂરી છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું