છે...

એમ તો સહુ રસ્તા પ્રભુ તરફ જ વળે છે;

મારો બેટો પ્રભુ તો ય કદી ક્યાં મળે છે?

હવે કોને જઈને કહું મારા દિલની વાત?

આજકાલ કોણ ધ્યાન દઈને સાંભળે છે?

પાંપણોમાં સપનાની અદાલત ભરાય છે;

અને સવાર પડે એ જ સપનાંઓ છળે છે.

લાખ લાખ લોકમાં એક નજર વસી ગઈ;

નજર, જે નજર મેળવી હળવેથી ઢળે છે.

જખમ પર મલમ લગાવવાનું રહેવા દો;

એ મનપસંદ જખમો એથી વધુ કળે છે.

સાકી ન જોઈશ તું તાકી તાકી,જશે થાકી;

ખાલી નથી કર્યું મે જામ, એ તો ગળે છે.

સમી સાંજે બેઠો છું ડૂબતા સૂરજની સાખે;

યાદોનાં ધણનાં ધણ ફરતે ટોળે વળે છે.

લખી નાંખે છે આ નટવર એકાદ નજમ;

જ્યારે લીલીછમ લાગણીઓ સળવળે છે.