માનો ય ન માનો,
મને એ જ વાતની ખીજ છે;
એમને એ જરાય ખબર નથી એઓ શું ચીજ છે!
સાચવીને કદમ માંડવા પડે છે રાહ-એ-ઇશ્ક પર;
લપસી પડવાની અહીં તો બધી જ તજવીજ છે.
ચેતીને એમની નજર સાથે નજર મેળવવી રહી;
એમની નજરમાં સતત ચમકારા કરતી વિજ છે.
કદી તો એ જરૂર પાંગરશે અને મહેકશે પણ ખરું;
એમના દિલમાં ઊંડે ઊંડે મેં રોપેલ પ્રેમ બીજ છે.
મારી આસપાસ હરદમ રહેતી આ ઉદાસી શું છે?
મારી સેવામાં એમણે મોકલાવેલ એક કનીઝ
છે.
વાત દિલની માની જિંદગીભર પસ્તાવાનું થયું;
છે મુઠ્ઠી જેવું દિલ પણ સાલું બડું બદતમીજ છે.
જરાક નિગાહ-એ-કરમ અને પછી લખલૂટ ભરમ;
એમણે આપેલ છે એથી હર જખમ બહુ અઝીઝ છે.
ન આર થઈ શક્યો,
ન પાર થઈ શક્યો નટવર;
કદી ન ઓળંગી શક્યો એ,
આ કેવી દહલીઝ છે?
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું