જંજાળ...

કેવી રીતે મૂકું અહીં કોઈના પર આળ?

જ્યારે મારી ફરતે મેં જ ગૂંથી છે જાળ.

રોક્યા નથી રોકાતા હવે વહેતા આંસૂ;

પાંપણ છે આંખોને, નથી એ કોઈ પાળ.

સાવ પ્રવાહી હોય છે ભીની લાગણી;

વહી નીકળે, જે તરફ મળે એને ઢાળ.

આયનામાં જોવાનું વીસરી જશે સનમ;

એક વાર મારી આંખોમાં ખુદને ભાળ.

તેં આપેલ જખમો પણ મજા આપે છે;

હળવે હળવે હાથે એને કદીક પંપાળ.

એમ ક્યાં કહું કે હરદમ મને યાદ કરજે;

તારી તન્હાઈમાં સનમ, મને તું સંભાળ.

વહેતી હવાને, કોયલના ટહુકાને પૂછજે;

ક્યાં છું હું? મળી જશે તને મારી ભાળ.

દિવસ તો વીતી જાય છે તારી યાદમાં;

બસ કાળી ઘનઘોર રાત લાગે વિકરાળ.

કેટલી ય વાર એવું થયા રાખે નટવર;

દૂર ભાગી જાઉં કદી છોડી સહુ જંજાળ.