ફરજ...

ઇશ્ક તો ઇશ્ક છે થઈ જાય એ તો સાવ સહજ;

આંટાફેરા સનમની ગલીના એ જ છે મારી હજ.

મળે ચાર નયનો અચાનક ને થઈ જાય વાત;

અને પછી બદલાય જાય ઘાયલ દિલની તરજ.

જીવતા રહીને કોઈ પર રોજ રોજ થોડું મરવાનું;

કમબખ્ત બહુ જાલિમ છે ઇશ્કનો આ ચેપી મરજ.

મીરાં ભલે થાય ગમે એટલી માધવની દિવાની;

રાધા જાણે કેમ માધવને વહાલું લાગે છે વરજ.

કહેતા હતા એ કદી ન જીવી શકશે મારા વિના;

એ જ વીસરી ગયા મને મટી ગઈ જ્યારે ગરજ.

સપનાં સુહાના બહુ મોંઘાં પડ્યા સનમના મને;

ઉજાગરા કરી નીંદર વેચી વેચી ઉતારું છું કરજ.

લખવું નથી કેટલીય વાર નક્કી કર્યું છે નટવરે;

વિચારો એવા આવે ને લખવાની પડે છે ફરજ.