થઈ ગયો...

માણસ જેવો માણસ થઈ હું એક શૂન્ય થઈ ગયો;

મારા જેવો સામાન્ય શખ્સ પણ મૂર્ધન્ય થઈ ગયો.

સાવ નગણ્ય હતું અસ્તિત્વ મારું અખિલ બ્રહ્માંડમાં;

કર્યો એણે મને યાદ, હું તો ધન્ય ધન્ય થઈ ગયો.

અગાસીએ સદ્યસ્નાતાએ એના ભીના વાળ પસાર્યા;

લો,ભર ઉનાળે ય ઝરમર ઝરમર પર્જન્ય થઈ ગયો.

આયનાએ ઓળખવાની ના અમસ્તી નથી કહી મને;

મારા ઘરના આયનાઓ માટે હું ય અન્ય થઈ ગયો.

ઊછાળો માર્યો લાગણીઓ એવો કે નહોર લાગી ગયા;

હતો શહેરી અજાણ્યા શહેરમાં, હવે હું વન્ય થઈ ગયો.

મળી સજા મને એવી ટોળામાં એકલાં એકલાં રહેવાની;

ઇશ્ક નહીં, જાણે મારાથી ગુન્હો કોઈ જઘન્ય થઈ ગયો.

એના ઇશ્કની અસર છે કે પછી છે મારા ઇશ્કનો નશો;

નટવર નથી રહ્યો નટવર એ હવે અનન્ય થઈ ગયો.

(પર્જન્ય= મેઘ, વરસાદ, વાદળ- સંદર્ભઃ ગુજરાતી લેક્સિકોન)