થાય છે

ઇશ્કમાં ધાકોર અંધારું ય ઝળહળ થાય છે;

ને પછી સાવ કોરી આંખો ખળખળ થાય છે. 

જ્યારે જ્યારે જોયું મેં એ મલાખી આંખોમાં;

મને ડુબાડી દે એવા ગહેરા વમળ થાય છે. 

જ્યારે જ્યારે પુષ્પ ખરી પડે કોઈ ડાળેથી;

કોમળ છે મારું હૈયું, બહુ વિહવળ થાય છે. 

ફૂલો તો ઘણા ય છે રંગબેરંગી ને સુગંધી;

કાદવમાં ઊગી ખીલે એ જ કમળ થાય છે. 

જ્યારે જ્યારે સૂકવે છે એ કેશ અગાશીએ;

મારા મનના આકાશે ય વાદળ થાય છે. 

જ્યાં જ્યાં નિહાળું ત્યાં એને જ ભાળું હું તો;

શું ઇશ્કમાં આંખોમાં ય કોઈ પડળ થાય છે?

બનાવી પ્રભુને પથ્થર પૂર્યો હવે મંદિરમાં;

શું કરે? પ્રભુ જેવો પ્રભુ અવિચળ થાય છે.

બહુ દોડ્યો તો ય હાથમાં ન આવ્યું નસીબ;

હંમેશ એ મારાથી બે ડગલા આગળ થાય છે. 

લખતા લખતા લખાઈ જાય નટવર નજમ;

ઘાયલ દિલમાં લાગણીઓ સળવળ થાય છે.