જે શખ્સ અરથ લાગણીનો સમજતો નથી;
એ ભર વરસાદમાં ય કદી પલળતો નથી.
કેવી રીતે તમને મળવા આવું સનમ, કહો;
ખોવાયો છું હું,
હું મને જ હવે મળતો નથી.
સાકી,ન જો તું
આમ તાકી તાકી એ જામને;
મેં નથી પીધું, જો શાયદ એ ગળતો નથી?
લઈ ગયા આંખોમાં કેદ કરી મારા સમયને;
ગયા છે એ ત્યારથી સૂરજ પણ ઢળતો નથી.
મન મૂકીને તરસ્યો છું દરિયો પ્યાસનો પીને;
કોરો કોરો છું ને એ કહે તું કદી વરસતો નથી!
આયનો મારો મને બરાબર ઓળખી ગયો છે;
ચહેરો એનો એ હવે મને જોઈ બદલતો નથી.
લખું ત્યારે એ કહે બહુ લખ્યા કરે છે નટવર;
ન લખું ત્યારે એ જ કહે કેમ હવે લખતો નથી?
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું