રાખે છે...

હળવાશની પળોમાં માણસ તનાવ રાખે છે!

ને રેતીના સમુંદરમાં જીવનની નાવ રાખે છે!

આયના મારા ઘરના પાગલ થઈ ગયા છે!

મારા પ્રતિબિંબ પર એ વધુ લગાવ રાખે છે!

આંખો સામેથી ઊઠી ચાલ્યા ગયા અવગણી!

હવે એ ખયાલમાં સતત આવજાવ રાખે છે!

ઇશ્ક એ જ શખ્સ કરી જાણે, નિભાવી જાણે!

જે સંતાડી પંપાળી દૂઝતા હર ઘાવ રાખે છે!

વાતવાતમાં બન્ને બદલાય જાય છે પળમાં!

માણસ અને સમય સરખો સ્વભાવ રાખે છે !

એ માણસનો ભરોસો ન કરવો કદી ય યાર!

લીલીછમ લાગણીઓ પર જે દબાવ રાખે છે!

ખુદા પાસે જવાની જરૂરિયાત એટલે રહે છે!

દરેકના જીવનમાં એ કોઈક અભાવ રાખે છે!

કાફિયાનગરમાં મશહૂર થયો ગયો છે નટવર!

શબ્દના વેપારમાં એ માફકસર ભાવ રાખે છે!