હજુ સુધી નથી કર્યું જે મેં કામ એ કરવા દે;
તારી આંખોના ગહેરા સમંદરમાં તરવા દે.
હવે આંખો વરસી છે,નજર મારી તરસી છે;
ઘૂંઘટ શરમનો માસૂમ ચહેરાથી સરવા દે.
તારે જો મને જીવતો જ રાખવો હોય સનમ;
તારી કમસીન,કાતિલ
અદાઓ પર મરવા દે.
તારી આસપાસ આવવાની મંજૂરી તો નથી;
તારા હસીન ખયાલોમાં તો મને તુ ફરવા દે.
તું ભલે એ સ્વીકારે ન સ્વીકારે, તારી મરજી;
ઘાયલ મારું દિલ તને એક વાર ધરવા દે.
મને ભૂલી જવાનોય પુરો હક છે તને સનમ;
પણ મને તો તુ હર પળ,હર ઘડી સ્મરવા દે.
આગ મહોબતની તેં જ લગાવી જીવનમાં;
બળી જઈશ એમાં હું, બસ તું થોડી હવા દે.
દરદ જ હવે તો દવા બની ગયું છે, સનમ;
સમય થઈ ગયો છે, કોઈ
જખમ તુ નવા દે.
સાવ ખાલી થઈ ગયા છે આંખના બે કૂવા;
સાવ ખાલી થઈ ગયા છે આંખના બે કૂવા;
તારા અશ્ક- એ- ઇશ્કથી એ ફરી ભરવા દે.
નથી તારા હાથમાં, નથી નટવરના બસમાં;
થવાનું છે જે કંઈ બાકી હવે,એ જ તુ થવા દે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું