સમજાય એને સમજાય પ્રકાર જિંદગીનો;
બદલાય સદા હર પળ આકાર જિંદગીનો.
વહેતા સમયની સાથે વહેતી રહે હંમેશ એ;
તો ક્યારેક નથી મળતો આધાર જિંદગીનો.
ઊજળી બાજૂ સાવ ઊંઘાડી પડી જાય કદી;
ક્યારેક નજરે ય ન આવે અંધાર જિંદગીનો!
બે નજર ચાર થાય ને દિલ બેકરાર થાય;
ને આંખોમાં આંખોમાં થાય કરાર જિંદગીનો!
એમ તો સાવ અઢી અક્ષરનો શબ્દ છે ઇશ્ક;
એ અઢી અક્ષરમાં સમાયો સાર જિંદગીનો !
મરણ આવતા થાય પૂર્ણ એમ તો જિંદગી!
મર્યા પછી ય ક્યાં આવે છે પાર જિંદગીનો ?
રસ્તે રખડતા આખડતા થાય છે ઘાયલ એ;
નથી કરી શકાતો ક્યારેક ઉપચાર જિંદગીનો.
જીવતા જીવતા સૌ જીવે છે જિંદગી નટવર!
કોઈ ક્યાં કદી ય માને છે ઉપકાર જિંદગીનો?
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું