ઉદાસી ઓઢી ફર્યા રાખે છે
એક
ભરચક નગર;
મલકાવ્યા કરે ચહેરો, હોઠ
પર એ હાસ્ય વગર.
આશિક હશે, હશે
એ પ્રેમી કે પછી કોઈ દિવાનો;
નીકળી પડ્યો છે એક શખ્સ શહેરમાં લઘરવઘર.
અંતવિહિન રસ્તાઓ, હર
તરફ બેસુમાર આદમી;
મંજિલની તલાશમાં થાય છે પુરી જિંદગીની
સફર.
મય નથી તો શું થયું? આજ
પીધા છે આંસુંને
મેં;
બહુ સાચવ્યા આજે તો ય વધુ ડગ્યા મારા
ડગર.
આ આયનાને શું થઈ ગયું કોઈ સમજાવો મને એ;
જ્યારે જોયું મેં, એમાંથી
કોઈ મને તાકે ટગરટગર.
સાવ સસ્તા દામ થઈ ગયા માણસાઈનાં બજારમાં;
ચારે કોર હર કોઈ કરે છે અહીં લાગણીની
કરકસર.
ન પૂછો તમે નટવરને હવે કે શું નવાજૂની
છે યાર;
રોજબરોજ તાજા અખબારમાં વાંચે એ વાસી
ખબર.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું