વિકટ છે...

બહુ એ વિકટ છે,

હર કોઈ નટ છે.

નથી એ ચંદ્રગ્રહણ;

ચહેરા પર લટ છે.

શું સમજવું મારે?

ચહેરે તો ઘૂંઘટ છે.

હોઠ ખામોશ રહ્યા;

આંખોમાં પટપટ છે.

ઇશ્ક કર્યો આપણે!

આપણો ય વટ છે!

જિંદગી ય કેવી?

ભારે ખટપટ છે.

મરવા ધીમે ધીમે;

જીવવું ઝટપટ છે.

પાંપણે છે આંસુંઓ;

આંખ એ પનઘટ છે.

છે નદી છલોછલ;

સાવ કોરો પટ છે.

સુખ સહુ પારકાં;

દુઃખથી ઘરવટ છે.

મારી કવિતાઓમાં;

બધી ચોખવટ છે.

ઠગી જશે નટવર!

લાગણી નટખટ છે.