લાગણીઓ
જ સાલી લલચાવે છે;
અને
પછી એ બહુ હચમચાવે છે.
શીખી
જઈશ હું એક દિ નાચતા;
સમય
જેમ જેમ મને નચાવે છે.
ડૂબવાનું
હતું આંખોનાં વમળમાં;
ડૂબ્યો, કોણ હવે મને બચાવે છે?
જેમ
વધુ છૂટવાના પ્રયત્ન કર્યા;
બંધન
એઓ વધારે કચકચાવે છે.
તન્હાઈનો
આ આલમ પણ કેવો?
જ્યાં
બસ ખામોશી ધૂમ મચાવે છે.
ઇશ્ક
એ જ કરી જાણે છે નટવર;
ચણા
લોઢાનાં જે શખ્સ ચાવે છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું