અચરજ...

થતા થતા થઈ જાય છે સાવ સહજ;

એની ગલીમાં ગયો હું, થઈ ગઈ હજ.

એનાં દિલની ધડકનો હાલ એ જાણે;

મારા ધડકનોની બદલાઈ ગઈ તરજ.

એ મને વીસરે તો તો એ હક છે એનો;

એને યાદ કરવાની છે મારી તો ફરજ.

નીંદર વેચી સપનાંઓ ખરીદતો રહ્યો;

કારોબાર-એ-ઇશ્કમાં વધી ગયું કરજ.

હોય જે બહુ તંદુરસ્ત દિલથી, મનથી;

થાય એને જ ઇશ્કનો જીવલેણ મરજ.

કરે છે પ્રેમ અહીં લોકો માપીને માપીને;

કોઈ વધુ,કોઈ ઓછો જેની જેટલી ગરજ.

હવે નટવર નથી ઓળખતો ખુદને પણ;

આયનો જોઈ એને ય થાય છે અચરજ.