બસ છે એટલો યાર,
છે મારો પણ દોષ;
બોલવાનું હતું
જ્યાં ત્યાં રહ્યો હું ખામોશ.
પડી એક નજર એના
હસીન ચહેરા પર;
બસ ત્યારથી જ ખોયા
છે મેં મારા હોશ.
નજરથી પીધું છે
ગટગટ રૂપ નશીલું મેં;
ત્યારથી બસ,
રાત દિન રહું હું મદહોશ.
થતા થતા એકબીજાનાં
થઈ ગયા જુદા;
યાદ કરીએ એએકમેકને
છે એ જ સંતોષ.
કમબખ્ત રાહ-એ-ઇશ્ક
બહુ છેતરામણો;
એ જ છેતરાય જાય હોય
જે બહુ બાહોશ.
આયનાએ લીધાં છે
અબોલા મારી સાથે;
સહેવાતો નથી મારાથી
એનો એ આક્રોશ.
એકલા એકલાં તો
જિવાતું નથી નટવર;
જીવવા માટેય છે
જરૂરી કોઈનો આઘોશ.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું