નડે છે...

જિંદગીમાં જેની બહુ જરૂરત પડે છે;

વખત જતા એ જ કમબખ્ત નડે છે.

જીવતો રહી ગયો એથી હું એ જાણું;

સનમ, ઝેર જુદાઈનું કેટલું ચડે છે.

હું જેમ તેમ આમ તેમ જીવી લઇશ;

મારા વિના જિંદગી તને પરવડે છે?

હસતો રહ્યો ભરી મહેફિલમાં હરદમ;

એ જ ન જોયું કોઈએ ભીતર રડે છે.

નથી દોષ મયનો કે નથી સાકીનો;

કદમ ક્યારેક અમસ્તાં જ લથડે છે.

તું લખાવે છે એટલે લખતો રહ્યો હું;

બાકી મને ય લખતા ક્યાં આવડે છે?

રોજબરોજ રાતવરત ફંફોસું હું મને;

મારી રગ રગમાં તું જ મને જડે છે.

એક દિ તો હુંય જીતી જઈશ જંગમાં;

ખુદ સાથે જ નટવર હર ઘડી લડે છે.