જિંદગીના પાને પાને તમારું નામ છે;
તમે નથી લખ્યું તો કોનું એ કામ છે?
બેઠો રહું છું મયખાને સાવ એકલો હું;
કહે સાકી, કેમ ખાલી મારું જામ છે?
બદકિસ્મતી કે ન સમજાવી શક્યો હું;
છે જે ઇશ્ક એ જ જિંદગીમાં તમામ છે.
મશહૂર થવાની એ જ સજા મળી મને;
નામ મારું હવે તો સાવ ગુમનામ છે.
અટકી ગયો સમય પણ મારી સાથે;
જાણે એનો ય આ આખરી મકામ છે.
કોને માટે લખું છું અને કોણ એ વાંચે?
મારો ય ક્યાં કોઈ મોઘમ પયગામ છે?
ચાહ્યો છે મીરાંએ માધવને બીનશરતે;
એ જાણતી જ હતી, રાધાનો શ્યામ છે.
બસ એક અમસ્તું દિલ સહજ તૂટ્યું છે;
એનો જહાંમાં શેને આટલો કોહરામ છે?
બસ લખતો રહે છે નટવર આમ તેમ;
કંઈ ખાસ નથી,આદમી એ ય આમ છે.
તમે નથી લખ્યું તો કોનું એ કામ છે?
બેઠો રહું છું મયખાને સાવ એકલો હું;
કહે સાકી, કેમ ખાલી મારું જામ છે?
બદકિસ્મતી કે ન સમજાવી શક્યો હું;
છે જે ઇશ્ક એ જ જિંદગીમાં તમામ છે.
મશહૂર થવાની એ જ સજા મળી મને;
નામ મારું હવે તો સાવ ગુમનામ છે.
અટકી ગયો સમય પણ મારી સાથે;
જાણે એનો ય આ આખરી મકામ છે.
કોને માટે લખું છું અને કોણ એ વાંચે?
મારો ય ક્યાં કોઈ મોઘમ પયગામ છે?
ચાહ્યો છે મીરાંએ માધવને બીનશરતે;
એ જાણતી જ હતી, રાધાનો શ્યામ છે.
બસ એક અમસ્તું દિલ સહજ તૂટ્યું છે;
એનો જહાંમાં શેને આટલો કોહરામ છે?
બસ લખતો રહે છે નટવર આમ તેમ;
કંઈ ખાસ નથી,આદમી એ ય આમ છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું