એકલતાને એ રીતે અવગણું છું;
મૌન ખામોશીથી હું ગણગણું છું!
જેને શિખવ્યા હતા પાઠ પ્રેમનાં;
એની પાસે જ આજે હુંય ભણું છું.
ગાંઠ ઘણી પડી સંબંધની ચાદરે;
લાગણીના તાણાવાણાથી વણું છું.
તાળો તો કેવી રીતે મળશે એનો?
દાખલો ખોટી રકમનો હું ગણું છું.
સનમ છે મારા એક પરમાણુ જેવા;
એમનાં અંગ અંગનું એક અણુ છું.
એઓ છે સાવ દુર્ગમ ડુંગર જેવા;
એના હેઠળ છુપાયેલ હું તરણું છું.
ઉજાગરા રાતભર વાવી, ઊછેરી;
સપનાંઓ સવારે સવારે લણું છું.
કવિતા એમ લખાતી નથી નટવર;
એના શબ્દે શબ્દે ખુદને હું ચણું છું.
મૌન ખામોશીથી હું ગણગણું છું!
જેને શિખવ્યા હતા પાઠ પ્રેમનાં;
એની પાસે જ આજે હુંય ભણું છું.
ગાંઠ ઘણી પડી સંબંધની ચાદરે;
લાગણીના તાણાવાણાથી વણું છું.
તાળો તો કેવી રીતે મળશે એનો?
દાખલો ખોટી રકમનો હું ગણું છું.
સનમ છે મારા એક પરમાણુ જેવા;
એમનાં અંગ અંગનું એક અણુ છું.
એઓ છે સાવ દુર્ગમ ડુંગર જેવા;
એના હેઠળ છુપાયેલ હું તરણું છું.
ઉજાગરા રાતભર વાવી, ઊછેરી;
સપનાંઓ સવારે સવારે લણું છું.
કવિતા એમ લખાતી નથી નટવર;
એના શબ્દે શબ્દે ખુદને હું ચણું છું.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું