ન તો
દરિયો, ન એ
રણ છે;
સામે
એક અજાણ્યો જણ છે.
હું મને જ નથી ઓળખાતો;
મારા ચહેરા સામે દર્પણ છે.
જીવન
શું છે? શું નથી એ?
જીવાય
ગયેલ એક ક્ષણ છે.
ચામડી
છે તો થોડું સારું છે;
નીચે
એની કેટલાંય વ્રણ છે.
યાદ
રહ્યું નથી, રાખવું નથી;
હર
ઘડી આ કોનું સ્મરણ છે?
માધવ, મદદ કરજે તું મને;
સાચવવાનું
યાદોનું ધણ છે.
જતા
જતા એણે મને પૂછ્યું;
ચાહવાનું
ય કોઈ કારણ છે?
સહુ
રહસ્યો ઊકેલાય જાય;
એક
અકળ રહસ્ય મરણ છે.
તારે
ય બહુ સારું છે નટવર;
તને
થોડા શબ્દનું શરણ છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું