કોણ જાણે મારાથી ય શું થઈ ગઈ કોઈ ખતા;
આખરી વેળા ફરીને ન જોયું એણે જતા જતા.
જે છે સાથે છે એ પાસે નથી તો ક્યાં શોધું હું?
ખુદમાં ખુદને શોધતા ખુદ થઈ ગયો લાપતા.
ન માંગ્યું તો ય આપી દીધું મેં એને મારું દિલ;
નથી બચી મારી પાસે હવે કોઈ કિંમતી મતા.
જોઈને મને ખોવાઈ ગયું હતું શાન ભાન એનું;
વીંટાય હતી મને જેમ થડને વીંટાય સ્નેહલતા.
ક્યારેક મળ્યા હતા અમે ડૂબતા સૂરજની સાખે;
ધબક્યા હતા દિલ સાથે,
ते हिनो दिवसो गता:|
હતી ખબર કે અંજામ-એ-ઇશ્ક તો જુદાઈ જ છે;
કરતા રહ્યા,
ફરમાવતા રહ્યા અમે ય ઇશ્ક છતાં.
શ્વાસ લેવાને છોડવાને જ જો જીવન કહેવાય તો;
હું ય શ્વાસોશ્વાસ લઈ રહ્યો છું બસ હપતા હપતા.
એમ તો ઘણું લખ લખ કર્યા રાખ્યું અહીં તહીં મેં;
એના વિશે હું કંઈ લખું, નથી એવી મારી ક્ષમતા.
હોય દરદ દિલમાં,હોય થોડા
રેશમી જખમ નટવર;
તો લખાય નજમ,
નથી લખાતી એ રમતા રમતા.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું