તબાહી જ તબાહી છે...

જાણું છું હું, બસ તબાહી જ તબાહી છે;

તો ય જિંદગી, મેં તને ભરપૂર ચાહી છે. 

ભલભલાં દુઃખ દરદને ઓગાળી દે એ;

આ આંસુ પણ એક અદભૂત પ્રવાહી છે.

દરેક દૃશ્ય આવે સાફ નજરે આવે મને;

આંખો મારી હમણાં જ અશ્કમાં નાહી છે.

ન સમજવાનું હતું એ જ એ સમજી જાય;

યાર મારા, આ દુનિયા જ દોઢ ડાહ્યી છે. 

ઇશ્કની મંજિલ છે ભલે એક જ બન્નેની;

રાહ-એ-ઇશ્ક પર અલગ અલગ રાહી છે.

ભલે દિવસ એમની રાહ જોઈ વિતાવ્યો;

એમનાં સપનાંમાં આવવાની આગાહી છે.

કવિતા એમ જ નથી લખાતી દોસ્ત મારા;

દિલ ઘાયલ થયાની એ એક ગવાહી છે.

બરબાદીની કેવી ચરમસીમા છે નટવર?

છે ભલે એ બરબાદી, લાગે બાદશાહી છે!