ધીરે ધીરે...

છવાય રહ્યો છે રુઆબ ધીરે ધીરે;

ને ઊઠી રહ્યો છે નકાબ ધીરે ધીરે.

છે મજબૂત પહેરો તીક્ષ્ણ કટકોનો;

ખીલી  રહ્યું છે ગુલાબ ધીરે ધીરે.

ઘણી ભૂલો રહી કારોબાર-ઇશ્કમાં;

કરી રહ્યો છું હું હિસાબ ધીરે ધીરે.

ભલે બંધ હું રાખું આંખો કે ખૂલી;

આવશે એમનું જ ખ્વાબ ધીરે ધીરે.

જામ એમની નજરના છલકાયા છે;

પી રહ્યો છું હું ય શબાબ ધીરે ધીરે.

કોઈક એ સાંભળતું નથીને સનમ?

આપશો તમે પણ જવાબ ધીરે ધીરે.

અગાશીમાં  ન જશો પૂનમની રાતે;

શરમાય જશે  માહતાબ ધીરે ધીરે.

ખરી મજા જો લેવી હોય પીવાની;

તો યાર, પીઓ શરાબ ધીરે ધીરે.

છું મુફલિસ, સાથ તમારો મળે તો;

થઈ જઈશ હું ય નવાબ ધીરે ધીરે.

મને તમને ડુબાડીને જ રહેશે હવે;

વહે છે આંસુનો સૈલાબ ધીરે ધીરે.

ઇશ્કમાં એ હાલત થઈ ગઈ મારી;

મળ્યો પાગલનો ખિતાબ ધીરે ધીરે.

એક પછી એક શેર સૂઝે છે નટવર;

થઈ જશે એની ય કિતાબ ધીરે ધીરે.