ખબર જ હતી કે હાથમાં મારા ખાલી જામ આવશે;
ને પછી મેં જ એ ખાલી કર્યું એવો ઇલ્જામ આવશે.
બહુ કરી છે કોશિશ મેં આંખો બંધ કરીને હરેક રાત;
પણ કમબખ્ત એના સપનાંઓ તો સરેઆમ આવશે.
થતા થતા થઈ ગયો ઇશક ત્યારે એ જાણ ન હતી;
ખુદથી અજાણ્યો થઈ જઈશ એવો ય મુકામ આવશે.
મારી દુર્દશા વિશે એમણે ય કદી ન રસ ન દાખવ્યો;
શાયદ એ જાણતા જ હશે કે એમનું ય નામ
આવશે.
મારી કવિતા સાચવીને રાખશો યાર દિલમાં તમારા;
હું જ્યારે ન રહીશ તો મને યાદ કરવા કામ આવશે.
ફક્ત ચાર જ જણની જરૂર હતી અવલ મંજિલે જવા;
ન’તી ખબર
મને તારનાર મારનાર તમામ આવશે.
સંઘરી રાખી છે કેટલીક સુંવાળી લાગણીઓ દિલમાં;
ક્યારેક તો દોસ્ત,
એનાં ય યથાયોગ્ય દામ આવશે.
હવે એ તય થઈ ગયું છે નટવર કે ચેન ક્યાંય નથી;
બસ એકવાર કબરમાં સુતા પછી જ આરામ આવશે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું