જતા જતા એવી રીતે એમણે કહ્યું મને અલવિદા;
જિંદગી આખી એમનાં ઇંતેજારમાં કરી દીધી ફિદા.
બહુ સાચવીને સંતાડી છે પાંપણોની પરિસીમામાં;
કેટલાં ય બહુમૂલ્ય સપ્તરંગી સપનાઓની સંપદા.
સાથ એમનો જો સાત ડગલા મળી ગયો હોત મને;
તો રાહ-એ-જિંદગી એકલાં ચાલવાની નથી વિપદા.
કરજ-એ-ઇશ્ક કઈ રીતે ચૂકવવા નો'તી ખબર મને;
મેં તો જ્યાં જ્યાં ચરણ એના પડ્યા ત્યાં કર્યા સજદા.
ન જાઉં હું મંદિરે,ન
મસ્જિદે ન તો કદી કોઈ દેવળે;
છે આદત મારી,
હું તો હર ઇન્સાનમાં નિહાળું ખુદા!
એવી મહેફિલમાં જવું ન જવું શું ફેર પડે યાર મારા;
જ્યાં સહુ વાહ વાહ તો કરે,ન સાંભળે દિલની સદા
આ જિંદગીમાં એવા એકાદ સંબંધ તો જરૂર હોય છે;
થઈ જાય ભલે એ અલગ,
દિલથી નથી થતા જુદા.
ધીરેથી હાથ છૂટી જશે,યાદ પણ
મટી જશે નટવર;
સાચવ્યા છે થોડા શબ્દો એ જ સાથ આપશે સર્વદા.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું