દરિયો છલોછલ છલકાય તો ય તરસે છે;
એથી જ તો નદી દરિયાને મળવા ધસે છે.
આ માણસ પણ યાર બહુ વિચિત્ર પ્રાણી છે!
જણાવા નથી દેતો એ દિલમાં કોણ વસે છે!
આંસુની કિંમત ત્યારે જ સમજાય, દોસ્ત !
જ્યારે ભીની આંખે મહેફિલમાં કોઈ હસે છે.
આપણી જિંદગી ય આપણી ક્યાં છે યારા?
હર કોઈ અહિં તો બીજાના માટે જ શ્વસે છે.
કેવી રીતે બચી શકે કોઈ એ મોહપાશમાંથી;
જ્યારે કોઈ નશીલી
નજરના દોર કસે છે.
એક દિ તો હું અને તું મળી જ જઈશું,સનમ;
ધરતીના ખંડો ય એકબીજાની નજીક ખસે છે.
છવાય તો છે તારા જુલ્ફનું વાદળ રોજબરોજ;
તો ય મારી છત પર ક્યાં કદી એ વરસે છે?
નથી એ ચેનથી જીવી શકતો, ન મરી શકે;
જેને ફણીધર તન્હાઈના એક વાર ડસે છે.
કેવું છે નસીબ નટવર,
તારું પણ કોણ જાણે?
જેનાં માટે લખે,
એનું ધ્યાન બીજે જ કશે છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું