એમનાં ગયા પછી થઈ ગયો ખાસો ફેર;
જિવાડી રહ્યું છે મને તો જુદાઈનું ઝહેર.
સાત સમંદર તરી માંડ કિનારો મળ્યો;
તો ડુબાડી ગઈ મને ઝાંઝવાની લહેર.
ડૂબી રહ્યો હતો હું ‘બચાવો બચાવો’ કહી;
કિનારે દોસ્ત મારા કરી રહ્યા હતા લહેર.
દીવો હોય ગમે એટલો ભલે પ્રજ્વલિત;
હોય છે એ જ દીવા તળે હંમેશ અંધેર.
મારો સમય એકલો મૂકીને નીકળી ગયો;
રાહમાં એની હું તો રહી ગયો ઠેરનો ઠેર.
વા વાયો અને નળિયું ક્યાંક એક ખસ્યું;
એક અફવા પણ ફેલાવી
દે કાળો કહેર.
કોઈના દિલમાં જગા ન મળી નટવરને;
વસાવી દીધું નટવરે શબ્દોનું એક શહેર.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું