કોરો કાગળ...

મારે હવે ફરિયાદ એની કરવી કોની આગળ?

મારા પર નથી વરસતું એમની ઝુલ્ફોનું વાદળ;

માંડ માડ મળે છે એઓ સપનાંમાં મને કદીક;

અને ત્યાંથી પણ એમને જવાની રહે ઉતાવળ.

એમનાં રતમુડા ગાલો પર જોયું મેં અશ્રુબિંદુ;

યાદ આવ્યું મને  ત્યારે ગુલાબ પરનું ઝાકળ.

જ્યારથી વસાવ્યો છે એમણે એમની આંખોમાં;

છે પ્રિય તો પણ એઓ નથી લગાવતા કાજળ.

જીવતો છું હું એનું મારા દોસ્તોને ય આશ્ચર્ય છે;

બાકી  ગટગટાવ્યું છે મેં પણ વિરહનું હળાહળ.

પ્યાસા હરણા જેવી હાલત છે હાંફતા હૈયાની;

અને ઉપરથી દૂર થઈ રહ્યા છે ઝાંઝવાનાં જળ.

દવ ડુંગરે લાગ્યો હોય તો એ બુઝાવી ય શકાય;

અહીં તો દિલમાં મારા સળગે દારુણ દાવાનળ.

આજની ઘડી રળિયામણી,એમાં જ છે જીવવાનું;

વહી ગયેલ ઘડી જોતી નથી કદી પણ પાછળ.

એઓ શું વિચારે છે એ કેવી રીતે જાણે નટવર?

પરબીડિયામાં મોકલ્યો એમણે સાવ કોરો કાગળ.