આશ છે,
પાસ છે, તોય એ એક
આભાસ છે;
કોણ જાણે,
હવે બાકી બચ્યા કેટલા શ્વાસ છે?
રાતભર એના જ સપનાંઓ જોયા રાખ્યા છે;
ને હવે દિવસે એ વીસરવાનો એક પ્રયાસ છે.
લાખ લાખ લોકમાં ય હું સાવ અલાયદો રહ્યો;
કોણ માનશે?મારા
માટેય ક્યાંક કોઈ ખાસ છે?
ઇશ્ક શું છે?
ઇશ્ક શું નથી? ઇશ્ક શું
હોય શકે?
મળેલાં ભળેલાં દિલો વચ્ચે એ એક વિશ્વાસ છે.
થાક તો લાગવાનો હવે રાહ- એ-જિંદગી પર;
ખભા પર મારા જ
અરમાનોની એક લાશ છે.
દિલ તો દિલ છે,એ દિલ
વિશે શું કહેવું સનમ?
કોઈ કારણ વિના જ આજ દિલ મારું ઉદાસ છે.
ખોવાયો છું હું ખુદને જ ખોજતા ખોજતા ક્યાંક;
યુગોથી મને ય મારી અસલિયતની તલાશ છે.
લખતા લખતા લખાઈ જાય છે નટવર કેટલું?
અને એ હર લખાણમાં કંઈક ને કંઈક કચાશ છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું