થાક્યો હું તો લખી લખી કાગળિયા;
ક્યારે તું એ વાંચશે ઓ શામળિયા?
વાદળી છવાઈને ક્યાંક વરસી ગઈ;
સાવ કોરાં રહી ગયા મારા નળિયા.
એની આવવાની વકી છે આજે તો;
શણગારી દો ગામનાં હરેક ફળિયા.
એના વિરહમાં આંખો ભીની થઈ છે;
છે એટલે ગળ્યાં આજે ઝળઝળિયાં.
કુરબાન થઈ જાય છે એ જ ઇશ્કમાં;
જેઓ હોય છે નસીબનાં બહુ બળિયા.
વગર ગુનાએ પૂર્યો એમની યાદોમાં;
છે બહુ મજબૂત એની કેદના સળિયા.
સફર આ જિંદગીની એવી રહેવાની;
મંજિલ ન મળે, ઘસાય જાય તળિયા.
દિલ તો જુવાન જ રહી જાય નટવર;
ભલે ચહેરાને દિપાવે છે હવે પળિયાં.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું