બહુ નજદીકથી મેં તો એને ભાળી છે;
યાર,
આ જિંદગી બહુ જ નખરાળી છે.
એક જ નજરમાં એ નજર ગમી ગઈ;
જે નજર મને જોઈ એમણે ઢાળી છે.
એમના કેશનો સહારો મળી ગયો મને;
રોજ કરતા રાત એથી વધારે કાળી છે.
તમારી રાતી આંખને સંતાડશો સખીથી;
વર્ના જાણી જશે રાત જાગીને ગાળી છે.
તમારા હોઠો પર તો ગુલાબ ખીલ્યા છે;
હવે કહો સનમ,
કોણ એનો માળી છે?
જ્યારે જ્યારે પ્યાર કરવા કહ્યું આપને;
વાત હસીને આપે કેમ હંમેશ ટાળી છે?
બહુ સાચવીને ડગ માંડશો સનમ તમે;
જમીન આ ઇશ્કની બહુ જ સુંવાળી છે.
એક પંખી ઊડી ગયું,
પાંખ આવી તો;
એના વિરહમાં હજુ રડતી એક ડાળી છે.
કંઈ જ નથી નટવરની આ કવિતાઓ;
એણે તો લાગણીને શબ્દોથી પંપાળી છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું