હસતા રમતા એમનાંથી
હું ભુલાઈ ગયો;
વાંક મારો જ હશે,મારાથી
હું રિસાઈ ગયો.
એમ તો એમણે જ મને બહુ સાચવ્યો હતો;
અને એમનાં હૈયામાં ક્યાંક હું મુકાઈ ગયો.
પથરાયો એમનાં ચરણકમલમાં પુષ્પ બની;
બનીને ગજરો કેશકલાપમાં હું ગૂંથાઈ ગયો.
સાવ કાચી સ્યાહી જેવું રહ્યું મારું અસ્તિત્વ;
એક ઝાપટું આવ્યું રુદનનું, હું ભૂંસાઈ ગયો.
લીલી છમ લાગણીઓથી મહેક મહેક હતો;
આવ્યો છપ્પનિયો વિરહનો, હું સુકાઈ ગયો.
પાડ્યા છે એમણે નજરથી છેદ મારા દેહમાં;
હોઠે લગાવ્યો બંસરીની જેમ, હું ફૂંકાઈ ગયો.
હકીકત એ છે કે કોઈ જ હકીકત નથી સાચી;
શોધો મને,
એમની આંખોમાં હું છુપાઈ ગયો.
ભર્યું હતું એમણે જ નામ નટવરનું રૂમાલ પર;
એવા લૂંછ્યા આંસુઓ એમણે, હું ચૂંથાઈ ગયો.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું