આજકાલ આ
માણસ ક્યાં હવે પરખાય છે?
ભીની ભીની આંખે ય એ હરદમ હરખાય છે.
ચહેરા પર એક ચહેરો પહેરી ફરતો રહે એ;
જેવો છે એવો ક્યાં કદી કોઈને દેખાય
છે?
દિલમાં છુપાવી રાખી ફરે એ લાગણીઓને;
વાત લાગણીઓની ક્યાં એમ જ લખાય છે?
એમની આંખોમાં જોતા જ ડૂબી ગયો હું પણ;
એ બે આંખોમાં કેટલાંય વમળ વળ ખાય છે!
એઓ એમ સમજતા રહ્યા કે મેં અલગ કર્યા;
એ ન સમજ્યા કે કેટલાંકને દિલમાં રખાય
છે.
થતા થતા થઈ જાય એવું નટવર સહુથી અહીં;
અમસ્તી જ જાળ સોનાની પાણીમાં નંખાય
છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું