એ વાતનો મને દોસ્ત,
જરા ય ન હતો અંદેશ;
મારા વહાલા વતનને વિસરાવી દેશે પરદેશ.
દૂર દૂર જરૂર કોઈ મને વારે વારે યાદ કરે છે;
એથી હર કદમ કદમ પર લાગે મને અહિં ઠેશ.
સમજવો,સમજાવવો
બહુ અઘરો છે મારા પ્રેમને;
સમજે તો સમજાય,નાસમજ
સમજે એને આવેશ.
રાત પણ રડી હશે મારી સાથે વિરહમાં કોઈના;
સવારે ફૂલો પર હોય ઓશ રૂપે એના અવશેષ.
એ શું જાણે કેટલાંયનાં હૈયા થઈ જાય છે ઘાયલ!
સદ્યસ્નાતા જ્યારે અગાશીએ આવે સૂકવવા કેશ.
બની પિતા પુત્ર પતિ પ્રેમી ભાઈ કાકા મામા માસા;
જગતના તખ્તે ભજવ્યા કરું છું હું જુદા જુદા વેશ.
આ આયનાનું મારે શું કરવું એ સમજાવ યાર મને;
હું એનો એ જ રહી ગયો,બદલ્યા
રાખે એ પહેરવેશ.
છે સીધી સાદી,
નથી ગહન નટવરની કવિતાઓ;
હોય છે એમાં સાવ સાચો સાચા પ્રેમનો એક સંદેશ.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું