જરૂર ક્યાંક તો કંઈક ખૂંટે છે;
આપણા જ આપણને લૂંટે છે.
ભલભલાં ઘાયલ થઈ જાય;
જ્યારે તીર નજરનું વછૂટે છે.
ન પૂછ દોસ્ત, છોડની દશા;
તું કળી એના પરથી ચૂંટે છે.
હોય સાત ભવના સગપણ;
સાત પળમાં એ કેમ છૂટે છે?
દિલ હોય છે કાચનું સનમ;
સાચવજો એય કદી તૂટે છે.
કાળની ખાંડણીમાં છે માથું;
નરી એકલતા એને કૂટે છે.
ભણી લખીને ભૂલ્યો નટવર;
એકડો એ પ્રેમનો રોજ ઘૂંટે છે.
આપણા જ આપણને લૂંટે છે.
ભલભલાં ઘાયલ થઈ જાય;
જ્યારે તીર નજરનું વછૂટે છે.
ન પૂછ દોસ્ત, છોડની દશા;
તું કળી એના પરથી ચૂંટે છે.
હોય સાત ભવના સગપણ;
સાત પળમાં એ કેમ છૂટે છે?
દિલ હોય છે કાચનું સનમ;
સાચવજો એય કદી તૂટે છે.
કાળની ખાંડણીમાં છે માથું;
નરી એકલતા એને કૂટે છે.
ભણી લખીને ભૂલ્યો નટવર;
એકડો એ પ્રેમનો રોજ ઘૂંટે છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું