ખુશ થાઉં છું હું જ્યારે જ્યારે મારી કવિતાઓ એ વાંચે છે;
કોઈ જાણે ન જાણે,ઇશ્કમાં મારા બિન પાયલ એ નાચે છે.
સખીઓ પૂછે જ્યારે એને મનમીત વિશે એ મીઠું મીઠું મલકે;
તક મળે તો એ હર મહેફિલમાં મારી જ પંક્તિઓને ટાંચે છે.
મારી નજરની એવી છે અસર કે પછી એના શરમના શેરડાની;
ચહેરો એનો છે એક ચાંદસો, ચાંદ કરતા ય રાતે વધુ રાચે છે.
મારી હર ક્ષણની રાખે ખબર, સપનાંનો હર ઘડી લે હિસાબ;
છે મારી હમનફસ અને કોઈ હિસાબનીશની જેમ મને જાંચે છે.
જેવો છે એવો નટવર હવે રહેવાનો નથી,રહી શકવાનો નથી;
તારે મળવાનું સૌને પણ તારે ઢળવાનું હવે એના જ ઢાંચે છે.
કોઈ જાણે ન જાણે,ઇશ્કમાં મારા બિન પાયલ એ નાચે છે.
સખીઓ પૂછે જ્યારે એને મનમીત વિશે એ મીઠું મીઠું મલકે;
તક મળે તો એ હર મહેફિલમાં મારી જ પંક્તિઓને ટાંચે છે.
મારી નજરની એવી છે અસર કે પછી એના શરમના શેરડાની;
ચહેરો એનો છે એક ચાંદસો, ચાંદ કરતા ય રાતે વધુ રાચે છે.
મારી હર ક્ષણની રાખે ખબર, સપનાંનો હર ઘડી લે હિસાબ;
છે મારી હમનફસ અને કોઈ હિસાબનીશની જેમ મને જાંચે છે.
જેવો છે એવો નટવર હવે રહેવાનો નથી,રહી શકવાનો નથી;
તારે મળવાનું સૌને પણ તારે ઢળવાનું હવે એના જ ઢાંચે છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું