તરસવું પડે...

જિંદગીમાં ક્યારેક બેમોસમ વરસવું પડે;
પછી જિંદગીભર હર મોસમ તરસવું પડે.

આસપાસ રહી પાસ પાસ આવવું હોય;

તો થોડું એમણે થોડું આપણે ખસવું પડે.

તાણ છે જગાની અહીં શહેરમાં,હર ઘરમાં;

લાગે છે હવે લોકોના દિલમાં વસવું પડે.

કોઈને ખુશ કરવા એટલાં આસાન નથી;

એ કાજ આંખમાં આંસું સાથેય હસવું પડે.

ક્રાંતિ એમ જ નથી થતી ઓ દોસ્ત મારા;

એ માટે લોહ સાથે ચકમકને  ઘસવું પડે.

સનમ મળે ન મળે,એમનો અણસાર મળે;

એ દિશામાં આંખ બંધ કરીને ધસવું પડે.

ઝહેર કાતિલ જુદાઈનું પચાવવું હોય તો;

થોડું થોડું રોજબરોજ ખુદને જ ડસવું પડે.

જિંદગી ય કેટકેટલાં રંગ બદલે છે નટવર;

શ્વાસ કોઈના ઉછીના લઈ લઈ શ્વસવું પડે.