રવિવાર, 10 માર્ચ, 2013

વધતો રહે છે ભાર...

ખભા તો એના એ જ છે ને વધતો રહે છે ભાર;
ને વળી દોસ્ત, તું મને ઉપરથી કહે છે આભાર.

આ કેવી દોસ્તી આપણી કે માનવો પડે આભાર;
રે’વા દે દોસ્ત,તું મારી સાથે આ ઠાલો વ્યવહાર.

કરતો રહે તું બધુંય મારી જાણ બહાર બારોબાર;
તારો પણ છે મારા ભગવાન જેવો જ કારોબાર.

મારી દે જો તું ધક્કો મને હું હસતા હસતા ડૂબીશ;
જવું છે ક્યાં મારે દોસ્તીના દરિયાની પેલે પાર?

તારી હદ તેં નક્કી કરી છે દોસ્તીના સામ્રાજ્યની;
લે આપ્યો તને એ રાજમાં મેં મારો પુરો વિસ્તાર.

કેવી રીતે ભૂલી ગયો તું બચપણના એ દિવસો?
જ્યારે આપણે બન્ને હરદમ ચાલતા’તા હારોહાર.

તારે સુખે થતો હું સુખી, તારે દુઃખે દુઃખી થવાનું;
બંધ ન કરીશ મારા કાજ કદી તારા દિલના દ્વાર.

મળી રહેશે દુનિયામાં દોસ્ત,સર્વ રોગનો ઉપચાર;
બસ દોસ્ત, દરદ-એ-દગાની નથી કોઈ સારવાર.

દોસ્તી યારી, એ જ તો છે આપણો સાચો ઈમાન;
જે સમજ્યો છે નટવર ક્યારે તું એ સમજશે યાર?

ટિપ્પણીઓ નથી:

ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો

આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું