પ્યારમાં ‘પડવાનો’ પુરાવો બહુ સંગીન
છે;
હસતો રમતો એક શખ્સ બહુ ગમગીન છે.
સનમ એની વાયદો કરી સાવ વીસરી ગઈ;
તો ય એનું એને યાદ કરવાનું નિશદિન છે.
કરીને ઇશ્ક હાલત એવી થઈ ગઈ છે એની;
જાણે જળમાં તરફડતી કોઈ પ્યાસી મીન છે.
માંડ શ્વાસ લઈ છોડે છે ઊનો ઊનો નિઃશ્વાસ;
જીવવાનું એનું એનાં જિગર વિના તૌહીન છે.
જીવવાનું કે મરવાનું ક્યાં કોઈના હાથમાં છે?
જે છે એ કંઈ બધું અહિં સંજોગને સ્વાધીન છે.
હોય ગમે એટલો અમીર આદમી દુનિયામાં;
દિલ ન હોય જેનું દિલદાર તો મહા દીન છે.
આંસુઓ ઓગાળી દે છે દુઃખ દર્દને નટવર;
શાયદ એટલે જે તો એ ય થોડા નમકીન છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું