એ ન પૂછો મને

કેવી રીતે વિતાવી છે મેં હરેક રાત એ ન પૂછો મને;

ઘનઘોર રાતના ય રંગ કેમ છે સાત એ ન પૂછો મને.

ન એણે મને કંઈ કહ્યું ન મારે ય કંઈ કહેવું પડ્યું એને;

કેવી રીતે થઈ ગઈ છે બધી ય વાત એ ન પૂછો મને.

લડતા લડતા હારવાની હવે આદત થઈ ગઈ છે મને;

યારો, કેવી રીતે ખુદને કરું હું મહાત એ ન પૂછો મને.

રોજબરોજ સવાર સાંજ એકનો એક આયનો નિહાળતા;

નથી થતી કેમ ખુદની સાથે મુલાકાત એ ન પૂછો મને.

કહેતા હતા કે જીવી ન શકશે જુદા પડી કદી ય એઓ;

એમણે જ મને કરી દીધો કેમ બાકાત એ ન પૂછો મને.

હસતા હસતા રમતા રમતા બે ડગલા આગળ ચાલતા;

સાલુ આ કિસ્મત ક્યારે મારી દે લાત એ ન પૂછો મને.

રંગબેરંગી તો ય થોડી કઢંગી આ માણસ જાત બનાવી;

કેમ હવે પસ્તાય છે આ જગતનો તાત એ ન પૂછો મને.

વેદના વિરહની વહાલી લાગવા માંડે નટવરને હવે તો;

હશે કેવી મારા અમર પ્રેમની શરૂઆત એ ન પૂછો મને.