લાગે છે

દોસ્તો કહે છે નટવર તારી કવિતાઓ રૂહાની લાગે છે;

જાણ્યે અજાણ્યે સહુને એમાં પોતાની જ કહાની લાગે છે. 

ડાહ્યો છું, એમ તો હું ય સાવ પાગલ નથી યાર મારા;

ન જાણે કેમ તો ય મને આ દુનિયા દિવાની લાગે છે.

હું ય જાણું છું કે આ કમબખ્ત જવાની તો જવાની છે.

હવે તો સનમ, એ ય તારા તરફ જ જવાની લાગે છે. 

જરૂર મારાથી થઈ જશે આજ તો કોઈ હસિન ગુન્હો;

તમારી નજર સનમ મને આજ બહુ તુફાની લાગે છે.

થઈ જવા દો ઇશ્ક એક વખત જિંદગીમાં એક વાર;

પછી આ હસતી રમતી જિંદગી દોસ્ત, ફાની લાગે છે.

બહુ ગુફ્તગૂ કર્યા રાખી છે નજરોથી આવતા જતા;

હોઠ થરથરે છે, આજ વાત હોઠોથી થવાની લાગે છે. 

એમનો ખયાલ રમ્યા કરે સવાર સાંજ દિલમાં મારા;

મળ્યા છે ત્યારથી સવાર મસ્તાની શામ સુહાની લાગે.

કેવી રીતે પડખું ફેરવીશ હું એમાં કહે તું દોસ્ત મને;

પ્રેમથી તેં ખોદેલ મારી આ કબર બહુ નાની લાગે છે.

લખતો રહ્યો છે અને લખતો રહેશે નટવર જિંદગીભર;

દોસ્ત, આ જાદુઈ અસર જરૂર કોઈ દુઆની લાગે છે.