વિષમ દુઃખ દર્દ ય આસાનીથી એમાં ઓગળી જાય છે.
જોતો રહી જાઉં નકાબ હેઠળ સંતાયેલ સાકીના હુસ્નને;
નજરોથી એણે ભરેલ જામ એમને એમ ગળી જાય છે.
સહજ અચાનક જો સરકે નકાબ એ ગુલાબી ચહેરેથી;
મયકશોના મ્હોંથી હળવી હળવી આહ નીકળી જાય છે.
નશો શરાબનો સાવ અલગ કરે છે અસર મિત્ર મારા;
જ્યારે હુસ્ન સાકીનું ટપકી ટપકી એમાં ભળી જાય છે.
તન્હાઈના અસીમ દોરમાં ભીંતોને ય કાન ફૂટી નીકળે;
સુના ઘરમાં મારા નિ:સાસા દિવાલો સાંભળી જાય છે.
ન જાણે કેમ મનગમતાં લોક સહુ રહે છે કોસ કોસ દૂર;
અણગમતાં લોક રોજ રોજ ડગલે પગલે મળી જાય છે.
વહેલી સવારે સવારે મળ્યો છું સનમને હું તો સપનામાં;
કહેવાય છે ને યાર,વહેલી સવારનું સપનું ફળી જાય છે.
ચાર દિનની ચાંદની છે તો નટવર તું જી ભરી જીવી લે;
નહીંતર દબાતે પગલે આવી મોત અચાનક છળી જાય છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું