જેઓ ન કદી થયા મારા, હું તો એમનો જરૂર થઈ ગયો.
ધીરે ધીરે મળતો ગયો સૌને ને ખુદથી હું દૂર થઈ ગયો.
નિહાળી મને છુપાવ્યો શરમથી ચહેરો એવો પાલવમાં;
એમની મસ્ત અદા વારંવાર જોવા મજબૂર થઈ ગયો.
એમના સુંવાળા સ્પર્શની આ તે કેવી અદભૂત અસર છે!
હતો હું પાસા વિનાનો પાષાણ, હવે કોહિનૂર થઈ ગયો.
કહી નથી શકતા કદી જે એમના દિલની વાત દિલબરને;
એવા તો કેટલાંય મરીઝ-એ-દિલનો હું એક સૂર થઈ ગયો.
થોડો એમનો, થોડો મારી બેપનાહ ચાહતનો ય દોષ હશે;
એક સીધી સાદી છોકરીને એના હુસ્ન પર ગરૂર થઈ ગયો.
ઠુકરાવીને ગયા મારા સનમ મને એવી રીતે ઓ યારા;
શું કહું તને?અહમ્ મારી જવાનીનો ચકનાચૂર થઈ ગયો.
મેળવે બે દિલને ને કરી દે તું સદાને માટે અલગ એવા;
ઓ ભગવાન મારા, તું કેમ આટલો બધો ક્રૂર થઈ ગયો?
તરસી રહ્યો છે વાંસો મારો તારા હેત ભર્યા ધબ્બા માટે;
તું કેમ માને દોસ્ત? વસી પરદેશમાં હું મગરૂર થઈ ગયો.
હતો ત્યારે હતો એક જમાનો નટવરનો પણ યાર મારા;
આવી પરદેશમાં, એ ય ભણેલ ગણેલ મજદૂર થઈ ગયો.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
આપના હર સુચનો, કોમેન્ટસ આવકાર્ય છે. આપનો એ બદલ આભારી છું